Jacek Waltoś
Ur. w 1938 r. Studiował w latach 1957-1963 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Samodzielnie od 1960 zajmował się rzeźbą, tworząc torsy i figury z odciśniętym negatywem drugiej postaci. Prace te przyniosły mu pierwsze nagrody na dorocznych wystawach Rzeźba Roku 1965 i 1966. Od lat studenckich zaprzyjaźniony z Maciejem Bieniaszem, Zbylutem Grzywaczem i Leszkiem Sobockim, w 1966 utworzył wraz z nimi grupę Wprost (w pierwszej wystawie w 1966 uczestniczyła też Barbara Skąpska). Wprostowcy zaskoczyli krytykę i publiczność ostentacyjnym realizmem swych prac, ocierającym się o brutalną dosłowność w obrazowaniu egzystencji, a także programem, akcentującym sprzeciw wobec sztuki obojętnej na dramaty życia. Waltoś, najmniej spośród członków grupy „publicystyczny”, zwykł podejmować problemy egzystencjalne i duchowe w sposób symboliczny, wykorzystując w tym celu dzieła klasycznej literatury i sztuki.