Cała twórczość artystki, rysunkowa, malarska i graficzna zagłębiona jest w treściach egzystencjalnych. Opustoszałe wnętrza pokoi, pozostawione resztki przedmiotów, zapomniana obecność kogoś. To rodzaj teatru bez aktora, scenografią tu jest opuszczenie. Szare tony i gamy barwne, odważny dukt pędzla i szczególny rodzaj geometrycznego porządku kompozycyjnego akcentowanego niewielkimi dominantami kolorów czystych i nasyconych tworzą aurę, która zatrzymuje widza, każe mu rozważyć powoli wszystko co namalowane i odnieść odkryte sensy do siebie samego, do osobistego życia niegdyś, teraz i za jakiś czas.