Artysta niegdyś zafascynowany pojedynczością, odrębnością cichego życia przedmiotu, któremu dawał świadectwo licznymi kameralnymi martwymi naturami, od lat prowadzi dialog z dziełami twórców barokowych, w tym także tych działających na ziemiach polskich. Obraz „Zakonnica” jest niewątpliwie fragmentem takich artystycznych rozmów. Portrety, wnętrza, nierozpoznane wizerunki i religia, stały się motywem prac artysty. Wyłanianie się z mroku brązów i szarości oraz zaskakujący, szczególny kontrast barwny budujący napięcia pomiędzy tradycją i współczesnością malarstwa to punkt wyjścia. Jedno ze źródeł formy malarskiego „bycia wobec”, niezwykle oryginalnej trawestacji sztuki dawnej.